In 1983 kreeg ik bij een zwangerschap van 20 weken trombose in mijn bekken. Belangrijk was op dat moment de zwangerschap te volbrengen. Na de geboorte van onze dochter kreeg ik mijn eerste paar Therapeutische Elastische Kousen. Op advies van degene die mij destijds de kousen voorstelde gaf zij mij het advies van een rondbrei kous. Ondanks de tegenslag om voortaan als jonge vrouw Therapeutische Elastische Kousen te moeten dragen was ik blij met dit advies. De kousen waren toen helaas nog niet in kleur te krijgen. Jaren heb ik plezier gehad van dit type kousen.
Helaas kreeg ik toch in 2000 mijn 2e trombose, deze keer in mijn linker kuit. Op dat moment vertelde de behandeld specialist dat ik levenslang bloedverdunners moest blijven slikken.
In 2017 kreeg ik mijn 3e trombosebeen wederom in mijn linker kuit. Tien maanden ervoor mocht ik stoppen van mijn behandelend arts met de bloedverdunners. Maar helaas kreeg ik na deze 10 maanden toch weer een trombose in mijn linker kuit. Dit betekent ook dat ik nu niet meer mag stoppen met de bloedverdunners. En helaas ook de kousen moet blijven dragen.
De kousen zijn in de loop der jaren toch een zoektocht op zich. Dan is de voet te groot of dan is de kous weer te kort en zit halverwege mijn kuit. Dit geeft frustratie en dit draagt echt niet prettig. Hetzelfde geldt voor het advies van de specialist dat mijn klasse 3 wel verlaagd mocht worden naar klasse 2. Helemaal blij begon ik aan de klasse 2 kousen. Maar ik voelde mij gaandeweg erg ongelukkig. Mijn linkerbeen zette steeds weer op en de enkel hing over de schoen. In overleg met mijn huisarts weer terug naar klasse 3 kousen.
Er werden weer nieuwe kousen aangemeten. Deze werden thuisbezorgd. Vol enthousiasme trok ik deze kous aan. Maar na een half uur kreeg ik erg veel pijn. Wat bleek? De kous was gekruld om mijn enkel en knelde deze af. Weer terug naar de leverancier. Ik zou nieuwe kousen toegestuurd krijgen. Na weer een paar weken wachten kwamen de kousen weer thuis. Direct begon ik met het aantrekken van de kous. Helaas kwam ik niet verder dan halverwege het been. Weer terug naar de leverancier. Gelukkig nu een gesprek gehad met iemand die snapte waar ik tegen aan liep. Nu heb ik gelukkig goede kousen ontvangen.
Met dit verhaal wil ik aangeven hoe vervelend het ook is om een Therapeutisch Elastische Kous te dragen. Het is een absolute noodzaak en ijdelheid moet soms wijken voor gezondheid want je hebt het echt nodig. Blijf daarom ook steeds in overleg met de leverancier. Samen kun je met je leverancier de problemen bespreken en tot een oplossing proberen te komen. Het is mij in ieder geval wel gelukt.
W.L.